Drewno i jego właściwości konstrukcyjne są tematem obszernym jak niezmierzone przestrzenie kanadyjskich lasów. Szczęśliwie dla nas drewno znamy doskonale, gdyż jest materiałem budowlanym używanym przez większość czasu istnienia ludzkości. W obecnych czasach drewno przeznaczone na użytek budowlany spełniać musi konkretne normy wytrzymałości i jakości, które będziemy starali się tu rozszyfrować.
Wszelkie wymagania stawiane przed drewnem, które chcemy przeznaczyć na budulec określone są w normie PN-EN 14081-1+A1:2011. W świetle tego dokumentu drewno konstrukcyjne przypisywane jest do klas sortowniczych na podstawie właściwości fizycznych surowca. Po ocenie sprężystości, gęstości, odporności na zginanie oraz rozciąganie poprzeczne i wzdłużne drewno jest przypisywane do jednej z trzech klas sortowniczych:
Każde drewno, które zakwalifikowało się jako drewno KG jest uznawane za odpad i nie nadaje się do jakiegokolwiek użytku konstrukcyjnego. Warto podkreślić, że drewno budowlane nie jest przycinane do odpowiedniej szerokości, a jest strugane. Dzięki temu zabiegowi zwiększana jest już na tym etapie ognioodporność drewna gdyż proces strugania eliminuje drzazgi będące pierwszym punktem zapłonu.
Drewno po impregnacji jest ponownie dzielone na klasy. Drewno konstrukcyjne iglaste ma przydzielane klasy od C14 do C50. W tej klasyfikacji, zgodnej z normą PN – EN 338 już drewno C30 jest uważane za ekstremalnie wytrzymałe i używane jest przy potężnych konstrukcjach użyteczności publicznej. W przypadku drewna konstrukcyjnego gatunków liściastych oznaczenia mają zasięg od D30 do D70.
W przypadku domów prywatnych o lekkiej konstrukcji szkieletowej najlepsze jest drewno C24. Spełnia ono bardzo wysokie standardy ognioodporności i wytrzymałości jednocześnie będąc przystępne cenowo.
